- افزایش اندازه و رشد شرکت ها دلیل پیچیده شدن آن هاست و همین پیچیدگی، قاتل خاموش رشد است. این تناقض باعث شده که در دهه ی گذشته از هر 9 شرکت فقط یکی بتواند سطح حداقلی از رشد سودآور را حفظ کند. براساس آمارها 85 درصد از مدیران اجرایی نه تنها عوامل بیرونی خارج از کنترل، بلکه عوامل داخلی تحت کنترل را مقصر اصلی شکست شرکت هایشان قلمداد می کنند.خاستگاه ریشه های عملکرد پایدار و گذر از بحران های رشد در درون شرکت است و این ریشه ها قابل پیش بینی اند.
همیشه دو بیان مختلف از موفقیت و شکست شرکت ها وجود دارد:
داستان اول که گفتن آن همیشه ساده تر به نظر می رسد، مقصر جلوه دادن عوامل بیرونی است. این همان داستان کلیشه ای است که علت آن را درآمد های فصلی، بازده کم سهامداران، تغییرات در سهم بازار و عدم رشد سودآور می داند. این روایت به سادگی بیان می شود و اکثر افراد از جمله اعضای هیئت مدیره، سرمایه گذاران، مطبوعات و افکار عمومی تنها به آن می پردازند.
داستان دوم که اغلب اوقات از آن چشم پوشی می شود مشکلات درونی شرکت هاست. مشکلاتی که همراه با افزایش اندازه شرکت باعث کند شدن و درجا زدن آن می شود. حکایت بنیان نهادن کسب و کارها و وسعت بخشیدن به آن ها ، جذب و حفظ کارکنان با کیفیت، ارتقاء فرهنگ سازمانی، توسعه سیستم ها، یادگیری از تجربیات گذشته، منطبق نمودن مدل کسب و کار با بازار، پایین نگه داشتن هزینه ها و سازماندهی افراد برای انجام بدون ایراد این فعالیت هاست.
بحران های قابل پیش بینی رشد
بحران اول اضافه بار
شورشی ها زمانی که در حال حفظ کردن یا ارتقاء دادن رشد خود هستند با بحران اضافه بار مواجه می شوند. بزرگترین نوسانات زمانی است که شورشی های جوان ظرفیت کسب و کار خود را بالا برده و به سمت بالای نمودار حرکت می کنند تا به بازیگران باثبات صنعت تبدیل شوند.
هنگامی که شرکت رشد کرده و بزرگتر میشود پیچیدگی های ناشی از رشد باعث کند شدن فرآیندها و سیستم های شرکت شده و به اصطلاح با اضافه بار مواجه می شود. این بحران در شرکت هایی پیش می آید که درگیر فشارهای ناشی از اندازه شده و از درون برای مواجهه با این فشارها خود را آماده نساخته اند. عواملی چون بنیانگذاران رشدگریز، شنیده نشدن صدای کارکنان خط مقدم، فرسایش پاسخگویی و سریع تر شدن رشد درآمدها نسبت به استعدادها باعث اضافه بار و حرکت به سمت بالا- چپ نمودار شده که اصطلاحاَ به آن بادهای رو به غرب گویند.
بحران دوم، از نفس افتادن
بادهای رو به جنوب؛ این اصطلاحی است که زمانی از آن استفاده می کنیم که قدرت تثبیت شدگی شرکت به نقطه ضعف آن تبدیل شده و انرژی و سرزندگی را از شرکت و کارکنان می گیرد.
افزایش بروکراسی و سوء کارکرد داخلی یکی دیگر از چالش هایی است که گریبانگیر شرکت های تثبیت شده می شود. در این حالت موتورهای موفقیت شرکت از کار افتاده و اصطلاحاَ شرکت از نفس می افتد. از نفس افتادن بحران رایجی است که در آن دیگر، راهبردهایی که قبلاَ باعث افزایش سرعت و یا تغییر جهت سازمان بودند، جوابگو نیستند. این بحران می تواند آنچنان سریع اتفاق بیفتد که در عرض چند سال شرکت فرو بریزد. حلقه شوم پیچیدگی، گرفتار شدن در نفرین ماتریس، تکه تکه شدن تجربه مشتری و مرگ مأموریت بنیانگذار همه هشدارهایی برای بحران از نفس افتادن هستند.
بحران سوم، سقوط آزاد
خطرناک ترین بحران از بین سه بحران قابل پیش بینی رشد، سقوط آزاد است. زمانی که شرکت ها به علت سوء عملکردهای داخلی نمی توانند بر چالش های مهم و راهبردی بیرونی غلبه کنند و بخش هایی از کسب و کار دچار کهنگی شده، طوفان آغاز شده است.
در بحران از نفس افتادن شما حداقل فرصت فکر کردن به انتخاب یک گزینه از بین چند گزینه مختلف را دارید اما در بحران سقوط آزاد هیچ زمانی در اختیار نداشته و به سرعت به سمت فروپاشی می روید. این بحران زمانی اتفاق می افتد که کسب و کار شما به شدت مورد حملات شرکت های شورشی قرار گرفته یا بازار شما مانند قبل سودآوری نداشته و در حال تغییر است. متاسفانه بر خلاف چیزی که مشاهده می شود علت این امر نیز درونی بوده که شرکت نتوانسته برای رویارویی با این تغییرات و تطبیق دادن با آن ها خود را آماده سازد.
بحران های پیش گفته نشان دهنده لحظات عدم قطعیت شدید در سازمان ها هستند که باید برای حفظ سازمان از آن ها هرچه سریعتر دست به کار شویم. هرچند ممکن است به علت بی توجهی به این بحران ها حجم زیادی از ارزش سازمان نابود شود اما اگر به درستی به آن ها توجه شود با فرصت های همراهشان می توانند خالق ارزش فراوانی در شرکت باشند. همانگونه که توجه نمودید ریشه تمامی این بحران ها در داخل شرکت بوده که می توان همه آن ها را با بازگشت به ذهنیت بنیانگذار و هدف بنیادی تأسیس شرکت از پیش رو برداشت.